26 tot en met 30 juni

26 juni: Marina di Massa naar Pietrasanta.
Er wachtte weer een lange weg langs de kust. Ook "s morgens heel vroeg blijken er al veel mensen aan het strand te zijn voor een vroege duik. Het was er al warm genoeg voor, dan weet je al hoe het later op de dag zal zijn. Na een laatste blik op de Ligurische zee sloegen we linksaf, dan loop je over een heerlijke schaduwweg naar Pietrasanta. Het was deze dag wel een behoorlijke wandeling maar steeds over de weg zonder stijgen en dalen is wel een makkie.
Pietrasanta maakte bij binnenkomst meteen indruk door de enorme hoeveelheid beeldhouwwerken en de grote variëteit in stijl en in materiaalgebruik. Maar voor dat moment was dat eigenlijk alles: ach, het was ook zondag, dus alle winkels waren gesloten, op de terrassen zaten hoogstens 3 personen, de straten waren leeg en een telefoontje naar het pelgrimsverblijf leverde alleen een zeer onvriendelijke mevrouw op waarmee gesprek erg moeilijk was. Eigenlijk was ons plan om 2 dagen te blijven, een uitgestelde rustdag en dan naar Lucca. Maar onze entree in Pietrasanta bracht ons al snel tot het besluit dit plan te wijzigen en de volgende dag maar door te lopen. Dan nu maar naar een hotel.
Toen we na de middagrust weer het stadje ingingen leek het wel of iedereen uit de middagrust was ontwaakt: wat een bruisend geheel was het plotseling geworden. Het was overal druk, alle mooie winkeltjes waren open en diverse straten waren bleken vele galeries te zijn, vaak met de bijbehorende kunstenaar. De hele stad leek wel een groot museum! Dat was even anders dan een paar uur geleden, wij zijn er nog niet aan gewend dat het leven in warm Italië een paar uur stil ligt in de middag. In ieder geval heeft Pietrasanta veel goed gemaakt en hebben we er alsnog een fijne avond besteed.

27 juni: Pietrasanta naar Lucca
Het hotel bood om half zeven nog geen ontbijt, dan maar met een kop koffie om die tijd op stap. Want we waren zo dapper om de tocht naar Lucca in een keer te doen, bijna 35 km.
Bij het weggaan uit Pietrasanta kwamen we langs een grote begraafplaats. Dat lijkt op zich niet bijzonder, maar alle weken in Italië waren ons juist de kleine, meestal wit ommuurde, bijna intieme begraafplaatsjes opgevallen. (zie foto's).
De lange wandeling verliep goed: dorpje in dorpje uit, weggetje op, bos in, bergje op en af (want we zijn nog niet in het lieflijk glooiende Toscaanse heuvelland, hier zijn het nog bergjes), en langs mooie heldere beekjes naar Lucca. We hebben wel een keer een lastig probleem gehad: het pad dat we moesten volgen door een bos was halverwege onbegaanbaar door aardverschuiving. Weggezakt zand en steen, bomen over de weg en veel woekerende bramen, geen doorkomen aan. We zijn teruggegaan naar de weg en zijn gaan zoeken naar een ander pad in de juiste richting. Aan het einde van de weg liepen we vast in een olijvenboomgaard. Toen we daar nog bezig waren een richting te zoeken werden we vanuit de naastgelegen woning geroepen. De bewoonster kwam naar ons toe, stelde zich voor als Christine uit Frankrijk en vertelde dat vaak pelgrims daar vastliepen. Zij wees ons de weg langs het hek om de boomgaard en dan konden we de weg naar beneden wel vinden. Haar hulp was een redding voor ons, we waren er waarschijnlijk niet uitgekomen op eigen kracht. In ieder geval niet meer in Lucca op die dag!
Nu is dat wel gelukt, alleen de laatste kilometers vielen wel zwaar. Maar het is heerlijk om een stad als Lucca dan binnen te lopen, door de oude stadswal, over de mooie pleinen en door de authentieke nauwe straatjes. We hadden al een appartement besproken voor 3 nachten omdat we nu echt een rustdag nemen en daarna aansluiting moeten maken op onze familie-reunie.

28 en 29 juni: Lucca.
Zo, we nemen even vakantie in onze voettocht. We blijven 2 dagen in Lucca en daarna de familievakantie.
En we hebben meteen de tijd genomen om te relaxen. We hoefden niets te regelen, nergens rekening mee te houden en alle tijd aan ons zelf. Bijvoorbeeld een halve dag over de stadswal slenteren, een bankje in de schaduw zoeken, rondkijken, foto's maken, de weg vinden door de nauwe straatjes naar de grote pleinen en opgaan in de grote hoeveelheid toeristen. 80% Amerikanen en 20% van-alles wat.
We bewonen deze dagen een prachtig authentiek Italiaans appartement aan een heel levendig plein in het oude stadscentrum, net buiten de grote toeristische drukte. Een heerlijke plek, je hoeft 's avonds niet eens weg om te gaan eten: 3 terrassen op eigen plein. Da's pas gemak.
Donderdag begint er een ander soort vakantie, dan komen Selma, Ronnie, Marjolein en Manou hiernaartoe en zullen we 5 dagen samen zijn in een vakantiehuis ergens in Toscane. Wat een heerlijk vooruitzicht na bijna twee en een halve maand! Wij gaan dan een stukje met de trein en zien elkaar in de loop van de middag in Motrone.
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan; we begonnen al wat onrustig te zoeken of we niet een stukje voettocht kunnen doen voor we met de trein naar het vakantiehuis zouden gaan. En dat blijkt makkelijk te lukken. We kunnen donderdagmorgen de volgende etappe lopen en op het eindpunt van die wandeling de trein nemen. Dat is een manier van langzaam afkicken.
Daarna zullen we een aantal dagen off-line gaan. Gewoon familievakantie dus.

30 juni: Lucca naar Altopascio.
Toch nog maar eentje dus.
Het staat al beschreven als een makkelijke wandeling en dat was het ook. Gewoon vlak gebied en asfaltweggetjes. Veel bewoond gebied. Alleen het laatste gedeelte was een grintwegje door een bebost stukje, ruim voorzien van bankjes. Aan het begin van dit wegje hadden we een pijnlijke waarneming: daar zagen we een herdenkingsteken voor een uit België afkomstige pelgrim die een jaar geleden op die plaats was overleden op 74-jarige leeftijd. Dan wordt je weer met de werkelijkheid geconfronteerd.
We kwamen al vroeg in Altopascio aan. Het stadje was nog duidelijk in onze herinnering van onze vorige tocht. Alleen was er toen nog niet zoveel aandacht voor de via Francigena. Nu zie je op allerlei plaatsen verwijzingen en aandacht voor de pelgrims.
En pelgrims, op,weg naar Siena, kwamen we ook nog tegen toen we 's middags naar het station liepen voor vertrek naar onze vakantiebestemming hoog in de bergen. Wij even tijdelijk pelgrim af.