Vechtdal en Sallandse Heuvelrug

15 sept. Coevorden-Hardenberg. Bij het zoeken naar overnachting hebben we een tip van de gastvrouw uitgevoerd: als de plaats van bestemming niets meer te bieden heeft kan het misschien wel in de wijde omgeving. En omdat Ommen een treinstation heeft moesten we Dalfsen eens proberen. En dat had succes, zodat we nu voor 2 nachten alles geregeld hebben. Daarna zien we wel weer, maar het komt er op neer dat langs het Pieterpad alle adressen voor deze week wel bezet zijn. Het blijft tobben. Maar we konden toch voldaan afscheid nemen van onze hartelijke en zorgzame gastvrouw, een bijzonder mens. De wandelroute van vandaag beviel beter dan gisteren, veel fijnere wegen met voldoende schaduw was op deze 30 gradendag wel welkom. En ook het voornamelijk agrarisch landschap bood nu meer afwisseling : mais grasland, een bosje, koeien, schapen, geiten, kippen en paarden. Mooie stukjes langs de Vecht. Het einddoel Hardenberg had een veel betere uitstraling dan Coevorden, levendig, veel winkels, weinig terrassen. En een erg lange extra wandeling naar ons b&b, helemaal aan het andere eind van de stad. We zullen de route voor morgen zelf wel aanpassen om niet dezelfde weg weer helemaal terug te moeten naar het startpunt. Vanuit deze uithoek van het stadje besloten we niet meer uit eten te gaan maar zelfvoorziening uit de nabije supermarkt te halen. Aan de ontbijttafel spraken we andere gasten die vertelden hoe ze hun kippenbedrijf hadden opgedoekt en nu inkomen hadden uit een zonnencollectorveld op hun eigen grond. Je ontmoet allerlei mensen met allerlei verhalen op zo een tocht. 

16 sept. Hardenberg-Ommen-Dalfsen. We hadden een aangename route gevonden om vanuit het b&b de aansluiting op het Pieterpad te vinden. Wat dan wel weer tegenviel was dat het cafe in het gehucht waar we kwamen nog gesloten was om koffietijd. Gelukkig was een paar km verderop een camping met restaurant dat eigelijk ook niet open was maar ze wilden wel koffie maken voor de wandelaars die langskwamen. Verder liep het makkelijk, steeds meer bos met mooie paddenstoelen. In Ommen het einde van de etappe van vandaag nog wat rondgekeken in het oude centrum en daarna de trein genomen naar Dalfsen om te overnachten. Tot zo ver ging alles goed maar toen begonnen de problemen. Bij het uitchecken in Dalfsen miste ik mijn ov - chipkaart, zocht wat paniekerig in al mijn zakken en hoorde dat er op het raampje werd geklopt. Helaas begon de trein net te rijden, dag kaart zwaai zwaai. Help, wat nu! Hoe kan dit opgelost worden?! Maar toch, zoals (bijna) altijd: alles komt goed. Toen we wegliepen riep de kastelein van de stationsbar me, hij had de jongen aan de telefoon die mijn kaart had gevonden. Een ongelooflijke wending in deze radeloosheid. Na enig overleg hebben we afgesproken dat hij bij terugkomst in Dalfsen de kaart kon teruggeven, ergens in de loop van de avond. Wij bedachten dat we dan in het stationsrestaurant konden gaan eten en wachten op zijn komst. En zo kwam dus inderdaad alles weer goed! Een andere aardigheid was dat de gastheer van ons b&b een ex-collega was van een ons goed bekende Via Francigena-wandelaar uit Den Bosch. Kleine wereld toch. 

17 september: Dalfsen-Nijverdal. De dag begon

dus met een korte treinrit, terug naar Ommen als startplaats. En zo waren we toch aan het "bergwandelen" in eigen land, het serieuse werk. We zijn immers in de Sallandse heuvelrug en dat merkten we goed. Een heel mooie wandeling door bos en hei en over echt flinke heuvels die berg worden genoemd. De hei is inmiddels uitgebloeid, in de bossen zijn we geconfronteerd met een nieuw "gevaar":na de terrorrups, terrorbuizerd, terrorteek enz kregen we nu te maken met de terror eikel die best hard aankomt als ie net uit de boom valt. Ach ja, zo houd je altijd wat! Ipv Hellendoorn (eindpunt van de route) was ons b&b iets verderop, in Nijverdal. En t.a.v de etappes van de komende dagen hebben we een ongebruikelijk besluit genomen. We gaan morgen naar huis! En wel hierom: op vrijdag en zaterdag is het werkelijk een onmogelijke opgave om een slaapadres te vinden en ik heb geen zin om daar weer uren mee bezig te zijn. Daarom hebben we besloten om vrijdag nog een wandeling te maken naar Holten, daar de trein naar Den Bosch te nemen en twee nachten op ons eigen slaapadres door te brengen. En dan zaterdag de inhoud van de rugzak eens lekker in de wasmachine te doen. Dan rijden we zondag weer met de eerste trein terug naar Holten en hopen dan inmiddels een b&b voor zondag gevonden te hebben. 

18 sept. Nijverdal-Holten. Alweer zo een prachtig gebied om te lopen en te kijken. Met veel uitleg over ijstijden en geologische verschijnselen. Nog een hele studie waard. We gaan door allemaal bos, hei en wat heuvels. Op de hei werden we aangesproken door mensen die hun bond kwijt waren, we hadden al horen roepen en nu reden ze radeloos rond. Wat een trieste toestand, hopelijk is het nog goed gekomen. Eigenlijk geeft de reis naar huis wel een raar gevoel. Naast de overtuiging dat we een goede keus hebben gemaakt is het toch een vreemde onderbreking van de tocht. Het voelt als een stop, de continuïteit is eruit. Maar praktisch gezien wel een voordeel van een vakantie dicht bij huis. Zondag willen we gewoon verder.