Van Toscane naar Lazio

6 oktober 2019 - Buonconvento, Italië

30 september Siena-Buonconvento

Wat een heerlijke wandeling hebben we vandaag weer gehad! Het eerste deel vanuit Siena was al mooi met uitzicht over de nog nevelige dalen, en achterom kijkend de toren, maar na 10km lopen zijn we in de prachtige heuvels met de mooiste uitzichten. Het geel van de korenvelden en de brem, zoals we dat in het voorjaar en vroege zomer gezien hebben in nu veranderd in groene velden vol luzerne of de nog niet bewerkte bruin-grijze akkers. Een mooi palet. We hebben ook de kleur van de aarde zien veranderen van Siena-rood naar geel en tenslotte naar bruine aarde.

De aarde van Siena

En de eindeloze witte slingerwegen door het land zijn door gebruik nu meer grijs. We vonden na even stilstaan zelfs een bidsprinkhaan op onze stok. Zo veel te zien, het blijft genieten. Het enige minpuntje zat in de grote industiele zone waar we door moesten met daarna een stuk over paden dicht bij de autoweg. Op een terras kort voor het einde spraken we een ouder Zwitsers paar die op hun eigen aangepaste wijze nog een keer naar Rome liepen, heel rustig aan. We hadden een leuk huis voor de overnachting, wel jammer dat het aan een drukke verkeersweg lag. Eng om 's avonds heen en weer te lopen. Als verzoening was er wel de prachtige sterrenhemel in de tuin bij ons huis 'San Bernardino'.

1oktober Buonconverto-San Querico d'Orcia

Na een moeilijk begin langs de drukke weg was het de rest van de dag weer genieten. Bij het verlaten van Buonconvento zagen we op een zijwegje een prachtig hert staan, heel gerust. Daarna weer door het prachtige Toscane, nu ook veel door het beroemde wijngebied van Montalsino en Monte Pulciano. Langs onze weg ook het "Castello"wijnbedriif waar je als pelgrim naar binnen werd gelokt met het aanbod van een glas wijn, een flesje water en een sandwich voor een pelgrimsprijs. We hebben er om 9.30 toch maar vanaf gezien. Onze eindbestemming lag natuurlijk weer boven op een heuveltop, dat was nog even doorzetten. Hier kwamen we ook de Zwitsers weer tegen die als aanpassing deze keer de laatste 7km voor de bus gekozen hadden.

2 oktober San Querico d'Orcia-Radicofani

We gaan vandaag echt op avontuur: de lange en als zeer zware tocht beschreven etappe naar Radicofani gaan we proberen bij een nogal slechte weersverwachting. In geval van nood breken we m af en zoeken een bus. Maar misschien valt het wel mee met het weer zoals wel vaker. Het begon iig goed en zonnig, meteen lekker op pad. Kort na het verlaten van het stadje kwamen we een wandelaar tegen, een Egyptenaar deze keer. Met hem hebben we een heel eind samen gelopen en leuke gesprekken gehad, oa over het leven in Egypte en Libanon. In het prachtige stadje Bagno Vignoni Terme, met zeer oude termische baden zijn we uit elkaaar gegaan wegens onze koffiepauze. Kort na de koffie was het weer prijs met een medewandelaar, nota bene iemand uit onze eigen afdeling van Pelgrimswegen naar Rome. Best een verrassing, al hadden we wel gehoord dat hij in deze tijd van Lucca naar Rome liep. Dus weer samen gewandeld tot hij voor een rustpauze koos. Wij gingen door, mede  om de naderende regenbuien zo lang mogelijk voor te blijven, we zagen de lucht al snel betrekken. Samen met de Egyptenaar díe we weer inhaalden is dat een hele poos gelukt. Met achter ons zwarte luchten een veel gerommel van onweer liepen wij samen in hoog tempo over een kale onbewoonde heuvelkam. Pas halverwege de afdaling begon het langzaam aan te regenen, maar toen voelden we ons al weer veilig in een min of meer bewoonde omgeving met betere wegen. Na verloop van tijd kon de regenkleding weer uit en klaarde het wat op. We waren al ver op weg, al meer dan 20km hadden we gehad en we verheugden ons op een ruime middagpauze in een hotel dat wat verderop lag, het enige in deze eenzame streek. Maar zoals dat gaat, hotel gesloten. We hebben ons moeten behelpen met een gebouwtje bij het naastgelegen tankstation waar we onder een afdakje met snoep- en drankautomaten konden zitten en wachten tot de volgende plensbui over was. Dan volgde nog het laatste deel, een heel lange en pittige klim naar het stadje Radicofani. Omdat er in het lagere gebied al veel moerasjes en waterstroompjes waren hebben we direct gekozen voor de weg: wel wat langer maar geleidelijker stijgend en beter begaanbaar. En dat was maar goed ook want de hoeveelheid regen die we onderweg gehad hebben behoort tot de categorie noodweer. Aan alle kanten druipend en soppend in de schoenen moesten we door. We konden de moed erin houden, wetend dat het nog maar een uur lopen was naar het huis dat we besproken hadden en dat van alle gemakken voorzien was. Hoe we de schoenen en kleren droog moesten krijgen was nog de vraag, maar eenmaal binnen gesetteld was alles weer goed. We hebben het gehaald, daar konden we heel trots op zijn, al had ik nu wel een grote blaar op mn hiel gelopen. Dat was me nog nooit eerder gebeurd. We hebben dit avontuur afgesloten met een goed diner in een ristorante, dat was de beloning voor deze dag. Morgen zien we wel verder.

3 oktober Radicofani-Aquapendente

We konden het wel rustig aan doen vonden we. Het was koud en langer donker, de route ging eerst 10km naar beneden en verder plat en de overnachting was al besproken Dus alle tijd om wat uit te slapen en rustig te ontbijten. Helaas waren de natte kleren nog niet goed droog en de schoenen ook niet ondanks alle pogingen met een fohn en keukenrol. Omdat het tegen de voorspelling in toch weer ging regenen was onze eerste bestemming de bar in Radicofani, lekker warm worden daar. In de hoop dat de opklaringen daarna zouden doorzetten begonnen we aan de afdaling maar die hoop kwam niet uit.

Radicofani

Het ging regenen en dat bgleef zo. Met de harde wind erbij werd het heel vervelend en duurde het best lang voordat we eindelijk de bar aan de via Cassia bereikten. We verwachtten daar ook een bushalte te vinden, dan was het probleem opgelost. Niet gevonden dus. De route liep helemaal langs de via Cassia, dus misschien verderop...? We hebben de bus wel twee keer voorbij zien rijden, maar geen enkele halte. De enige opwinding langs deze langs weg was het passeren van een grote schapenfarm. Het blaten was al van veraf hoorbaar en te ruiken was het ook nogal. Het bedrijf werd bewaakt door een aantal witte berghonden die enorm tegen ons tekeer gingen. Ze dreigden gevaarlijk, liepen bijna de weg op en heel lang achter het hek met ons mee. Een enge ervaring. En zo verlieten wede Toscane en liepen wede Lazio in, toch een ander landschap, vooral veel groener dan het agrarische Toscane.  De wandeling was verder nogal onaangenaam, waarbij de groter wordende blaar, de vermoeidheid, de kou en het verkeer ons parten speelden. Al voordat we Aquapendente bereikten hadden we besloten morgen maar eens een rustdag te nemen. Gewoon met de bus naar Bolsena ipv weer 24km lopen. We moesten wel wennen aan deze gedachte maar het zou ons en het verloop van de laatste wandelweek wel goed doen. Want Rome komt al zo snel dichtbij, we gaan het halen!

4 oktober Aquapendente-Bolsena

Een rustdag, met de busweg naar Bolsena. Dat betekent dat we 's morgens allevroeg tijd hebben voor koffie in de bar en een uitgebreide bezichtiging van de kathedraal

Romaanse stijl

En dat is zeker de moeite waard.

Crypte San Sepolcro

De kerk is van Romaanse oorsprong (12e eeuw) met diverse aanpassingen uit later eeuwen. Vooral bijzonder is de grote crypte met vele antieke zuilen. Het busritje naar Bolsena verliep heel soepel, toen de bus uiteindelijk kwam (dat was niet helemaal volgens dienstregeling) en de prijs van het kaartje levert ook wat vraagtekens op (voor zo een bedrag kun je ver reizen).  Voordat we in ons appartement terecht konden hebben we de oude borgo van de stad nog eens doorkruist Dat hebben we later op de middag nog eens gedaan, op zoek naar een wasserette. Want ons handige plannetje om gebruik te maken van de wasmachine in het huis kwam niet zo goed uit: de centrifuge deed het niet en daarom moesten we laat in de middag nog met een kletsnatte was op pad. Gelukkig werden we bij de wasserij heel goed geholpen en konden we een uur later met een droge was naar huis. Zo gaat dat op een rustdag.

5 oktober Bolsena-Montefiascone

Na dit dagje rustig aan moesten we weer genoeg kracht hebben opgedaan voor de volgende etappes. Toch lijkt het erop dat het na 5 weken  lopen wat moeilijker wordt, de vermoeidheid wat toeslaat. Gelukkig hebben we nu een aantal korte en niet zo zware wandelingen voor de boeg en kunnen we het rustig aan doen. De tocht naar Montefiascone was mooi met heel veel momenten uitzicht op het meer van Bolsena. Wat omhoog en omlaag door semi-agrarisch gebeid met olijven, druiven of hazelaars en een grote kudde schapen met herder en hond. Een flinke groep Italiaanse wandelaars konden we al snel achter ons laten. Op een terrasje in Montefiascone kwamen we de Bossche pelgrim Hans weer tegen en met een biertje erbij hebben we samen wat ervaringen uitgewisseld. Dat zal nog een dag of wat zo blijven tot Rome. Wij hebben deze dag heel goed afgesloten in een pizzeria van echte Italiaanse soort: heel groot, heel lawaaiig en heel druk met gezinnetjes, stelletjes en allerlei vriendengroepen. Pizza werd gebracht op een stukje papier met een pizza-mes. Heerlijk!

6oktober Montefiasco- Viterbo

De wandeling beginnen is in Montefiascone wel even flink werken. Er moet behoorlijk geklommen worden om het oude stadje uit te komen en de Giardini dei Papi te bereiken. Maar dan heb je ook wel iets moois.

Montefiascone

Bovenop de rocca was een mooi park, de tuin van de pauzen, een toren uit 1235, uitzicht op de koepel van de lager gelegen kerk en vooral een prachtig uitzicht naar alle kanten, ook over het meer van Bolsena.

Rocca dei Papi

En daarna volgt een een afdaling van 350m. naar de vlakte waar een groot stuk Romeinse weg bewaard is gebleven. Mooi om te zien, lastig om overheen te lopen. Het overige deel van het pad is niet zo opzienbarend, wel het zien van een grote pijlstaartrups.

Pijlstaartrups

In Viterbo is eindeloos veel te zien. Een Hindoestaans feest op een plein bij aankomst, een historisch feest over 13e eeuws Viterbo voor het paleis van de paus en bovenal het prachtige historisch centrum van deze middeleeuwse stad.

Viterbo

Hier ligt zoveel geschiedenis!

Foto’s

7 Reacties

  1. Simone van der Meij:
    7 oktober 2019
    Wat een heerlijk verhaal weer Rita. En wat een mooie omgeving is het daar toch. Voor mij weer bekende plaatjes. Jullie maken wel weer veel mee zo te lezen. En ondanks de blaren zijn jullie weer een prachtige reis aan het maken. Nog heel veel succes en ik wacht weer op je volgende verhaal. Groetjes van Simone
  2. BCREMERS:
    7 oktober 2019
    was er ook een kerk of bedevaartsplaats gewijd aan H Catharina vanSIENA??
  3. Rita:
    8 oktober 2019
    Ja, min of meer, in Torrnieri was er een beeldje van de H. Catharina voor een kerk. Ij zal kijken of ik de foto bij ons verhaal kan plaatsen👍
  4. Wilma Nota:
    7 oktober 2019
    Wat vliegen de weken en wat hebben jullie veel kilometers in de kuiten inmiddels.
    Mooie ervaringen weer deze etappe , de perikelen i.v.m. de weersomstandigheden , gesloten hotels zijn ook onvermijdelijk.
    Na regen komt zonneschijn en na een gesloten hotel ervaring tref je weer een fijn onderkomen, en onverwachte ontmoetingen .
  5. Selma van Gelder:
    7 oktober 2019
    Wat mooi begint eindigt ook weer mooi! Leuk om te lezen! En ook dat het eindpunt in zicht is! Het heeft wel weer lang genoeg geduurd 😊😘
  6. BCREMERS:
    9 oktober 2019
    OKE PRIMA-GOEDE REIS VERDER.
  7. Myra Huizinga:
    12 oktober 2019
    Hoi Hoi, wat een enerverende tochten maken jullie mee; afzien en ook leuk, zal vast voldoening geven! Jullie moeten wel heel flexibel zijn in wat je waar-en-hoe kunt doen!
    Is je blaar inmiddels weg Rita, zonder blaar loop je vast lekkerder! Fijn dat jullie het gaan halen en dat je doel binnen bereik ligt. Zoals Selma zegt, het wordt ook wel weer eens tijd voor Den Bosch? (Of nog even .....niet?!). Succes op jullie komende tochten,
    Lieve groet, Myra