Toscane

29 september 2019 - Camaiore, Italië

22 september, Massa-Camaione

Ja, we zijn al in Toscane aangekomen. Geen echte bergen meer maar heuvels en vlaktes. Wel vaak de aardigheid dat de stadjes waar je naartoe moet boven op een hoge heuvel liggen. Vandaag was het plan in ieder geval een rust/hersteldag te houden. Niet alleen dat sommige lichaamsdelen even niet belast moeten worden, maar er is ook voor de hele dag veel regen voorspeld. Dus appartement in Camaiore gereserveerd en gaan uitzoeken hoe je daarmet de trein vanuit Massa naartoe gaat. Nou, niet dus! De trein gaat maar tot Pietrasanta en de bus rijdt maar 6 dagen in de week. Niet op zondag. Het werd dus een halve rustdag, de laatste 8km moesten toch echt gelopen worden. Na het treinreisje hebben we nog wel goed kunnen rondkijken in het prachtige Pietrasanta. Een heel levendig kunststadje dat helemaal vol staat met alle soorten beeldhouwwerken. Daarna moesten we wel 8km lopen wegens gebrek aan bus. Om het geen zware tocht te laten zijn kozen we de route langs de autoweg, zo konden we flink klimmen en dalen vermijden. Die verwachte regen viel gelukkig nogal mee, alleen 2 keer een buitje gehad. De rest kwam aan het eind van de middag pas toen we al lang hoog en droog in ons palazzo zaten. Al met al toch nog ruim voldoende rust gehad.  's Avonds gegeten gegeten in een restaurant in de straat alwaar een zeer kordate waardin al min of meer voor ons besloten had wat we moesten eten: zupa de verdura  (groentensoep) en tiramisu, daar had ze waarschijnlijk veel van staan. Niks pizza dus, maar we hadden we geen spijt van.

23 september Camaiore-Lucca

Dat was weer eens een ander begin van de dag, s' morgens om half acht in een bus vol met schoolgaande pubers ipv lopen langs een stil weggetje. We hadden voor de bus gekozen omdat er weer zo een regendag voorspeld was en omdat ons pad werd beschreven als zompig en modderig en steil omhoog. Dat gedeelte konden we dus beter overslaan, vanaf Montemagno zou het veel over de weg gaan. Bij het vetlaten van de bus direct de eerste regenbui ontvlucht in een bar met koffie. En een krant waarin we het antwoord vonden op iets bijzonders van de vorige middag. In ons appartement hoorden we een heel vreemde heftige klap, geen idee wat het was, andere mensen in de straat keken ook naar buiten. Nu lazen we dat er om die tijd een korte aardschok in het gebied was geweest, 2,4 op Richter. Nu hadden we niet ver hier vandaan 3 jaar geleden ook zoiets meegemaakt maar dan ernstiger. Echt aardbevingsgebied dus.  Na de bui de wandeling echt begonnen, met op en af een buitje en warm weer erbij, net een sauna. In een dorp verder was een pelgrimshostel waar we binnen zijn geweest voor een stempel en koffie. We hoorden dat dit geheel wordt gerund door vrijwilligers, een vrouw zelfs uit Brindisi, zeker 1000km zuidelijker! Omdat de route grotendeels over wegen ging hadden we geen last van het natte weer, poncho aan,, poncho uit enz. Op de brug over de Serchio voor Lucca stond een mooi Petrus-beeld ons toegang te verschaffen tot deze mooie stad. Maar om daar te komen moesten we eerst nog een flinke wolkbreuk weerstaan, een enorme hoeveelheid water in 10 minuten. Op de voeten na zijn we droog gebleven en eenmaal in Lucca scheen de zon voor de rest van de dag.

24 september Lucca-Altopascio

Mooi weer, niet zo lange wandeling, dus eerst maar uitgeslapen. Op de een of andere manier duurde de tocht toch heel lang, zeker omdat het zo saai was! Veel door bebouwd gebied, helemaal vlak, geen leuke plekjes, eigenlijk heel weinig te beleven. Pas 5km voor het einde een supermarkt gevonden aan de rand van een slaperig forenzendorp. Daar onze lunch gekocht en bij gebrek aan beter op een muurtje aan de rand van het parkeerterrein temidden van een wolk wappervliegjes die precies daar hun territorium had, gegeten. We werden verrast toen we een klein stukje verder ineens een mooi gebiedje met bankjes inliepen en langs opgravingen van een abdij uit de 11e eeuw kwamen en prachtige wandelende-tak op een fabrieksmuurtje zagen.  Jammer van het gemiste lunch bankje maar iig een mooi staartje aan deze wandeling. Verder is Altopascio ook nog eens een saai stadje, lang moeten zoeken naar een bar en bijna alle pizzeria s waren dinsdag gesloten. Toch nog een aardig restaurant gevonden dat geheel bevolkt was met Engelsen en Australiers. Het valt op dat in dit gebied erg veel Engelsen vakantie houden.

25 september Altopascio - San Miniato Alto.

Gelukkig komt de weersverwachting heel vaak niet uit. We waren voorbereid op een  dag regen maar dat pakte gelukkig heel anders uit. Bij vertrek was t droog en dat bleef eigenlijk zo, hoewel er soms erg dreigende zwarte luchten op ons af kwamen. Na het stadje kwam een groot bos- en hei achtig natuur gebied. Ik heb daar niet helemaal van kunnen genieten omdat ik direct werd aangevallen door grote hoeveelheden muggen, echt niet leuk meer en niet vol te houden. Dan dus toch maar gestopt voor het uitpakken van de muggenbestrijding, dat leek iets te helpen. Vervolgens was er een zeer luidruchtig groepje Engelse wandelaars achter ons We besloeten hen maar voorbij te laten gaan, dan waren we ze kwijt. Toen we een eind verderop onze intrek hadden genomen in een bar (tijd voor koffiepauze) verschenen al snel de Engelsen en tot onze schrik bleek die groep inmiddels te bestaan uit zeker wel 20 personen. Er zat niets anders op dan te wachten tot zij met z'n allen verder zouden gaan. En dat duurde erg lang, maar daarna waren we ze wel kwijt. Rust om ons heen om de lange wandeling door afwisselend gebied af te maken. We doorkruisten een moeras-achtig gebied over leuke gras dijkjes naar het hoger gelegen Fucecchio en na San Miniato Basso moesten we nog een eind omhoog naar San Miniato Alto, een eeuwenoud bergstadje waar veel van de oude gebouwen bewaard is gebleven (de kathedraal dateert van de 11e eeuw)

26 september San Miniato Alto -Gambassi

Een wandeling waarover niet zoveel te zeggen is. Tamelijk lang door voortdurend glooiend Toscaans heuvellandschap, heel verlaten gebied met enkele boerderijen en geen dorpjes. Mooie uitzichten maar wel heel anders (veel minder kleurrijk) dan in het voorjaar of zomer. De naruut biedt nog genoeg te genieten: veel vlinders, grote sprinkhanen meerdere hagedissen en vele mierenhoopjes/uitlaten op het pad (op het stenige pad de uitgangen en ernaast kleine torentjes van 10-15 cm) Minder aangename natuur werd veroorzaakt door dazen in een bepaald gebied. Ze blijven maar om je heen vliegen en bijten/steken erg gemeen. Op deze weg kwamen we weer eens andere pelgrims tegen die we nog niet kenden. Lucca is voor velen ook een beginpunt voor de weg naar Rome. Nu een Deens en een Engels paar en een Israelische. In Gambassi hadden we een compleet appartement besproken aan een mooi aan een authentiek pleintje in het oude centrum. Met eigen keuken, dus deze keer werd het boodschappen doen en zelf koken. Best leuk om weer eens zelfstandig te zijn. Maar niet voordat we alle gebruikte kleren uit de rugzak hadden verzameld en naar de wasserette hadden gebracht. Wat een luxe, na 4 weken alles weer echt schoon en fris, daar kan geen handwasje tegenop. Toscane heeft veel goede voorzieningen voor de Via Francigena maar weet er ook goed commercieel gebruik van te maken: zelfs bij de wasserette hing een bordje Per i Pellegrini della Via9dirancigena.

27 september Gambassi Terme- San Gimignano

Wow, eindelijk een echt korte etappe door mooi gebied en goed beloopbare paden. Heerlijke uitzichten over het Toscaanse landschap. En omdat die mening door velen wordt gedeeld liepen we sommige stukjes temidden van busladingen toeristen die daar werden afgezet en een paar kilometer verder weer werden opgepikt.  Vooral Amerikanen. Daarna heb je gelukkig weer rust om je heen en alle wandelplezier. We bezochten ook de bedevaartsplaats Pancone, waar in de kripte een leuke eeuwigdurende kerststal is opgesteld met mooie levendige beelden.  Ook San Giminiagno was weer druk bezocht, het is ook wel een bijzondere stad met al die hoge torens.

San Gimigniano

Er wordt gezegd dat die torens golden als statussymbool in vroeger tijden; hoe rijker en belangrijker je was, hoe hoger de toren die uit jouw naam werd gebouwd. We hadden een appartement besproken maar toen we daar op de afgesproken tijd aankwamen mochten we er nog niet in. Over 3 uur pas! Dat was balen, na een aantal uren wandelen wil je je tochwel eerst opfrissen en omkleden, maar nee, er was geen ruimte voor onderhandeling. Om 4 uur kwam de huisbaas, een oude kunstschilder, dan konden we erin. Dus de tussenliggende uren maar wat rondgekeken, op een terrasje gezeten en ons vermaakt om de eindeloze rij voor een bekende gelateria (ijszaak) Voor het eten zoeken we wel iets buiten het drukke toeristengebied. En voor morgen een beter onderkomen!

28 september San Gimigniano- Monteriggione.

Dat wordt een dagje kiezen op elkaar en doorbijten dachten we, 32km. Daarom al extra vroeg vertrokken door een nog uitgestorven San Gimigniano.  Maar het werd toch een mooie tocht, zo afwisselend, zo mooi en zo ontspannend ondanks de nodige inspanning Eerst al terugkijkend op het bijzondere sillouet van de stad, daarna prachtige landschappen met bos, ongerepte gebieden, agrarisch land, typisch Toscaanse plaatjes. Een nare ervaring was er ook: ergens in het agrarisch gebied kwamen we langs een rommelig hoekje met hokken  vol honden. Die hoorden we van veraf al blaffen en dat ging aanhoudend door, allemaal door elkaar, net zo lang tot ze uit ons gehoor waren verdwenen.  Heel naar, het deugt niet daar. Maar alles bij elkaar geeft al het moois waar we liepen zo veel afleiding dat je niet eens merkt hoeveel je loopt. Het lijkt wel of het lopen steeds makkelijker gaat. Het einddoel was Monteriggione,  een piepklein ommuurd bergstadje bestaande uit en plein met en rij gebouwen eromheen. Daar is naast een peperduur hotel ook een pelgrimshostel. We besloten dat maar eens te proberen, er zouden ook 2persoons kamers zijn. Nadat we hadden ingeschreven en alleeen bijbehorende formaliteiten hadden verricht hoorden we dat het een 3pers kamer was met een Canadees erbij. Niet wat we bedoelden maar er was eigenlijk geen weg terug. De bijdrage van €42 was al betaald (toch een behoorlijk hoge bedrag voor zo een eenvoudig onderkomen). Achteraf kwam er ook nog een Italiaanse bij in het overgebleven stapelbed. Veel te veel mensen in zo een klein kamertje. Op deze plaats met een soort alleenrecht in de wijde omgeving worden de pelgrims goed uitgemolken! Ook de restaurants konden hun prijzen naar believen opvoeren, de toeristen hebben er weinig keus. Leuk, aantrekkelijk stadje met een onaantrekkelijke instelling. Hopelijk hebben we morgen meer geluk.

29 september, Monteriggione-Siena

Toen we de stadspoort uitliepen kwamen we meteen in de dikke mist terecht. Dat was erg jammer want hierdoor was ons wereldje maar klein. Niks mooie uitzichten of landschappen, alleen de weg.... Soms was er even iets meer zicht en kon je een idee krijgen hoe de omgeving eruit zag. Dichtbij zagen we de bruinrode aarde van Siena, de opvallende en kenmerkende grondsoort voor dit gebied. Vroeger al werd dit gebruikt als kleurstof voor verf. Naast de hinder van mist was er nog een een verstorende factor: sinds vorige week is het jachtseizoen geopend en kom je op allerlei leuke bospaadjes en landweggetjes jagers tegen. Al helemaal niet zo een prettig idee bij dit weer met slecht zicht. Pas op het laatste deel trok de mist op, maar toen waren we al bijna in Siena. Heel het traject van 20km geen bar tegengekomen, eindelijk tijd voor koffie!

Foto’s

6 Reacties

  1. Titia Meuwese-Mulder:
    29 september 2019
    Illegale hondenfokkers voor vechtpartijen dachten wij
  2. Elly van den Heuvel:
    29 september 2019
    Zo, dat schiet al aardig op.
    Jullie halen het wel. Veel succes nog
    en hopelijk nog een heleboel droge dagen!
  3. BCREMERS:
    30 september 2019
    benieuwd of ze is in SIENA ook aandacht schenken aan deH CATHARINA.
    HOUD VOL-GROETEN
  4. Marianne en Toon:
    2 oktober 2019
    Wat Fijn dat jullie zo genieten.
    Prachtig zoals jullie reis beschreven word.
    Ik geniet van jullie avontuur.
    Veel reisplezier.
    Groetjes van ons.
  5. Simone van der Meij:
    4 oktober 2019
    Wat een mooie verhalen Rita, ik zit te genieten. Door jou verhaal zie ik mij zelf weer in Siena lopen, heerlijk!! Ik wens jullie nog heel veel reis/wandel plezier. Succes
    Groetjes en liefs van Simone
  6. Myra Huizinga:
    6 oktober 2019
    Hoi allebei, beetje late reactie, maar niet minder gemeend: bewondering voor jullie wandeltochten hoor! Aan de foto's te zien, is de temp nog goed, ziet er nog zomers uit bij jullie.
    Geniet ervan, maar zo te horen doen jullie dat ook!!!
    Lieve groetjes van een herfstig Nederland, Myra