4 juli tot 10 juli

10 juli 2016 - Sienna, Italië

4 juli van Altopascio naar Fucecchio
Zo, we zijn terug van weggeweest. De ''tussenvakantie'' zit erop en we zijn weer op pad. Het zijn heerlijke dagen geweest, na zo lange tijd weer bij elkaar met z'n allen. Jammer dat we nog niet helemaal compleet konden zijn, laten we maar zeggen dat de anderen die er nu niet bij konden zijn extra aandacht krijgen als we terug zijn. Voor nu konden we goed bijtanken en uitrusten, hoewel we ook deze dagen nog best leuke uitstapjes en wandelingen hebben gemaakt. Lekker zonder bagage!
Nu weer de tocht voortgezet waar we waren gebleven, vanaf Altopascio dus. Ondanks de warmte zijn we toch 's middags na de treinreis begonnen aan een korte etappe naar Galleno. Heel rustig aan lopen, inspanning zo veel mogelijk vermijden. Gelukkig veel door bosgebied met voldoende schaduw, en nog weinig hoogteverschillen. In Galleno werden we hartelijk ontvangen toen we in een bar kwamen, ook daar kon je weer een Via Francigena-stempel krijgen. En ze wees ons de weg naar het San Pietro convento waar we ook volgens onze wandelgids konden slapen. Dat liep echter anders: achter de deur "informazione" zaten 2 vrouwen die ons te woord stonden alsof het zo hoorde. Nee, ze hadden maar 2 bedden, dat ging echt niet. Tja, misschien kun je nog bij die deur bellen, of per telefoon... Beide opties werkten niet dus besloten wij maar door te lopen. Achteraf bedachten we dat de vrouwen die we gesproken hadden van niets wisten, daar waarschijnlijk zelf in de opvang zaten. Nou ja, naar een volgend Ostello gebeld, 11 km verderop en daar konden we nog wel terecht. Dus welgemoed op weg naar Fucecchio, het lopen ging immers goed en er zat ook niets anders op, hotels waren er niet in Galeno.
En meevallers horen er ook bij: deze Ostello bleek veel minder ver weg dan verwacht, en in dit minidorpje was behalve een gesloten pizzeria ook nog een osteria waar we een heerlijke maaltijd van de streek hebben gegeten. We konden voldaan terug naar onze slaapzaal die we voor 2 personen konden konden huren en die intussen was afgekoeld tot dragelijke temperaturen.
's Avonds werden we nog even bezig gehouden door onrust in onze familie. Zij waren door de buurvrouw ingeschakeld wegens een brandalarm dat in ons lege huis afging. Gelukkig konden we met advies van de brandweer over defecte CO-melders allemaal gerust gaan slapen. Een dag met allerlei uitersten!

5 juli: Fucecchio naar San Miniato.
De wandeling ging terug naar de plaats waar we onze tocht 7 jaar geleden hebben beëindigd en 6 jaar geleden hebben voortgezet. Het was makkelijk lopen naar San Miniato basso. Direct bij aankomst in het dorp herkenden we het pleintje en het bankje waar we toen gezeten hebben. Ook het hotel waar we toen waren zag er nog onveranderd uit. Er wachtte nog een pittige klim naar het eigenlijke San Miniato, een historisch stadje boven aan de berg. Veel toeristen en een hostel waar nog geen receptie aanwezig was. Daarom weer afgedaald naar een volgend adres uit onze wandelgids. Ook daar zou het nog twee uur wachten zijn voor we ontvangen konden worden. Het past niet helemaal in het dagritme van de Italianen en de pelgrims: de een wil bij zonsopgang vertrekken om voor het heetst van de dag op de plaats van bestemming te zijn, de ander wil een ruime middagrust tot het heetst van de dag voorbij is. Enfin, wij zijn dus, in al die hitte maar doorgelopen naar een volgend agriturismo. En dat was een goede keus: we werden hartelijk ontvangen en kregen direct een kamer op maat = een vakantiehuis met alleen een slaap- en badkamer, maar meer hebben we ook niet nodig. Nee, we zouden geen gebruik maken van het zwembad, we zijn al blij met een douche. Nog wel wat ongemak omdat nou net die middag de airco gerepareerd moest worden (terwijl wij vonden dat die het prima deed) waardoor van rusten even niet veel terecht kwam. Maar wel een heel vriendelijke bediening, een directeur die ook operazanger was, een heerlijke Italiaanse maaltijd en heel veel hulp bij onze vraag om vroeg te kunnen vertrekken de volgende ochtend. Ontbijt om 8 uur te laat voor jullie? Dan maken we toch nu vast een ontbijtpakket voor jullie klaar!! En dat hebben we geweten: het was genoeg belegd brood en fruit om meer dan een dag mee toe te kunnen. Bravo Agriturismo Marrucola!

6 juli: San Miniato naar Gambassi Terme.
We zijn de dag begonnen met het wegknagen van een klein deel van ons "ontbijtpakket". Het was eigenlijk niet echt lekker meer door zoutloosheid en uitdroging, maar de bedoeling erachter was zo goed, dan smaakt 't toch wel.
Best een lange wandeling deze dag. En ook zwaar, door de hitte, door de droogte gescheurde leemgrond met hobbelige en stoffige paden en door het uitgestrekte geïsoleerde gebied. Geen dorpjes, nauwelijks woningen en wel verschillende soorten landbouw, van olijfbomen en wijnbouw tot grote graanvelden. En natuurlijk het prachtige Toscaanse landschap, geel van de bloeiende bremstruiken en de velden zonnebloemen. En eindelijk weer het getwitter van de leeuwerik die we in de bergen toch al enkele weken gemist hadden. Dat brengt me op de verschillende bijzondere geluiden die gedurende achtereenvolgende perioden overheersend waren. Het begon in Frankrijk met de zoemende bijen en hommels in de koolzaadvelden, daarna de prachtige concerten van allerlei zangvogels overal, vervolgens het aanhoudende gekwaak van kikkers vanaf de rijstvelden in noord Italië tot nu toe en de laatste week het oorverdovende getjirp van een heel groot soort cicade. Dat lijkt op een sprinkhaan met een enorm volume.
In Gambassi hadden we pech: het pilgrimshostel lag wat ver buiten met stadje (nog 1,5 km klimmen) en daarom besloten we door te lopen naar het hotel in het centrum. Helaas, geen plaats. Arrwg... weinig vriendelijke mensen die middag. Zou dat nog goedkomen? In ieder geval wel bij de b&b die we tenslotte vonden, en ook in alle levendigheid van de avond kwam het toch nog goed met ons en Gambassi.

7 juli: Gambassi Terme naar San Gimignano.
Het zou deze dag een korte wandeling worden dus hadden we rustig tijd voor onbijt en een leuk gesprek met onze gastvrouw. Zij en haar gezin zijn musici en ze wist veel bijzonderheden te vertellen over culturele activiteiten in de omgeving. Het was bijna jammer dat wij de volgende week al weer ver weg zouden zijn. We wilden best zien waar zij over vertelde.
Heel gelukkig was deze relatief korte wandeling ook niet zo zwaar. Sinds gisteren waren de pijnklachten aan mijn linker voet weer terug en maakte ik me nogal zorgen hoe dat nou verder moest. Het ligt in ieder geval niet aan de schoenen, die waren net vervangen door een ander paar waar ik altijd goed op kon lopen.
Door het gedoe met het vinden van slaapplaatsen zijn we inmiddels wijzer geworden en hebben vooraf een kamer besproken in San Gimignano. Dat geeft veel rust.
En zo werd het ineens een dag waarop alles lijkt te kloppen: fijn gewandeld en nog best fit bij aankomst en weinig voetklachten, een prima slaapplaats en de nodige winkels in de buurt.
San Gimignano is een mooie ommuurde stad met een grote hoeveelheid vierkante torens, de een nog hoger dan de ander, het zijn net schoorstenen. (San Chimneyano). Die torens zijn het overgebleven resultaat van een prestigestrijd tussen middeleeuwse families: wie heeft de hoogste.
Behalve veel torens zijn er ook heel veel toeristen. Zo veel drukte hebben we lange tijd niet meer meegemaakt. Het is dan ook duidelijk hoogseizoen, dat zullen we in het populaire Toscane wel merken. Er is ook zoveel moois en bijzonders te zien op alle gebied! Zo kwamen we op onze wandeling langs levensgrote kerststal-beelden die wezen naar een "Grotto". We zijn in dit gewelf afgedaald en werden daar deelnemer in de kerststal. In juli!! Het blijvend mooie Toscaanse land is overigens ook wel best pittig nu, hoogzomer, met de vele witte en stofdroge brede paden. Evengoed af en toe een mooie rivieroversteek...
We gaan nog een poos genieten van wat natuur en cultuur hier te bieden heeft.

8 juli: San Gimignano naar Monteriggione.
Heerlijk begin om 6u s'morgens in een nog lege stad: alleen de reinigingsdienst was al aan het werk. Nu kun je alle bezienswaardigheden pas goed bekijken.
Bij de lange wandeling hebben we ons aangepast aan het Italiaanse ritme: vroeg beginnen en 's middags lang op non actief. We vonden om 1 uur een bankje in de schaduw en hebben het daar tot half vier volgehouden. Dat werkt heel goed, alleen om weer op gang te komen is lastig. We zijn na de rust toch maar doorgegaan naar Monteriggione, 1 halte verder dan Abbadia e Isola wat eigenlijk onze bestemming was. Ik weet niet of we daar verstandig aan hebben gedaan.
Toen we om half vijf de toegangspoort van het middeleeuwse ommuurde vestingstadje bereikten werden we opgewacht door een schildwacht. "Tickets please". Het hele stadje (met een doorsnee van 300 meter) blijkt het toneel te zijn van een Middeleeuwen festival. En daarvoor heb je ook als 20e eeuwse pelgrim een kaartje nodig anders kom je de poort niet in! Dit was tijdens onze reis de 2e keer dat we moesten ruziemaken om doorgelaten te worden en ook nu weer ging de belemmerende functionaris zijn baas bellen toen we toch doorliepen. Ook nu kwam de baas niet... Het volgende probleem deed zich voor bij het pelgrimsverblijf. Dit was volledig in gebruik als kleedruimte enz van de festival deelnemers. Konden we niet bij dus. De toeristen info verweet ons nog eens dat we ons maar vooraf hadden moeten laten inlichten. Geen plaats in de herberg... Nou ja, gelukkig beschikte het ministadje nog over een b&b, waar we een kamer kregen direct boven het hoofdpodium. Zodat we helemaal "in het theater zaten" zoals de gastvrouw het enthousiast noemde. Dat theater ging wel met 21e eeuwse versterkers door tot 1 uur 's nachts met vrolijke "middeleeuwse" dansmuziek en veel vrolijk 21e eeuws publiek. Al met al hebben we ons nog best vermaakt in dit spektakel, het is alleen erg vermoeiend, zeker als de pelgrim de volgende dag vroeg verder moet.

9 juli: van Monteriggione naar Siena.
Toch maar voor dag en dauw vertrokken om voor het middaguur in Siena te zijn. Dat is gelukt hoewel het makkelijker had geweest als we niet zo eigenwijs zelf een kortere weg hadden bedacht. De wandelgids weet het beter.
Onderweg vonden we behalve levende ook veel dode dieren, vnl veel grote insecten. Een hele generatie Cicades leek afgestorven en lagen dood of zieltogend op het pad (er bleef nog genoeg gesjtirp over). Ook een dode Neushoornkever en vrouwtjes-Vliegend Hert en levende Gekko. Andere keren veel doodgereden slangen, soms een dode hagedis. En als vogelwaarneming nu de Hop eindelijk duidelijk kunnen zien.
Na al deze natuur kwamen we in een hoogtepunt van cultuur. Wat is Siena een prachtige stad. Het enorme Piazza del Campo met de zo diverse en toch zo evenwichtige bebouwing is overweldigend. Voor deze dag hebben we de bezichtiging daarbij gelaten. We waren aan rust toe. 's Avonds hebben we het gehouden bij Amsterdam Chips om de hoek bij ons appartement (zaterdag-frietdag...) en verder vanaf ons balkon genoten van het uitzicht op het in terrassen opgebouwde Siena.

10 juli: rustdag in Siena.
We hebben er echt een rustdag van gemaakt want dat was wel nodig. De hitte en de lange wandelingen maken het zo langzamerhand wel zwaar. We willen doorgaan maar zien soms een beetje op tegen de volgende tocht.
Evengoed hebben we wel tijd genomen om Siena te zien. De prachtig beschilderde galerijplafonds, de mooie doorkijkjes in de straatjes, de indrukwekkende Duomo, beeldjes van slakken en schilpad, kortom te veel om op te noemen. Zie foto's
Oef, wat een lange en drukke week!

Foto’s

6 Reacties

  1. Julia:
    10 juli 2016
    allemaal prachtige verhalen.
    Vanaf dinsdag 12.07 ben ik helaas meestal buiten internet.
    Hartelijke groeten, Julias
  2. Esther:
    10 juli 2016
    Mooi zeg, al die stokoude stadjes. En heel grappig dat jullie eerste rang bij dat festival zaten, juist zonder reserveren :) Maar doe verder maar lekker wat rustiger aan. Die hitte is super vermoeiend en jullie moeten nog even!
  3. Marjolein:
    10 juli 2016
    Wat een hoop gezwoeg weer zeg! Gelukkig genoeg moois tussen al dat gezoek naar slaapplaatsen. Dat houd jullie wel op de been! Jullie zijn er 'bijna'!!
  4. Terese dieden:
    11 juli 2016
    Dag Marius en Rita, weer mooie verhalen en foto's. Ik geniet er van jullie te volgen. Toscane en Umbrië ken ik een beetje van zonnige en boeiende vakanties. Wel warm in deze tijd!
    Goede reis, deze week, groet, terese
  5. Marianne en Toon:
    12 juli 2016
    Het gaat nog steeds lekker zoals ik kan lezen. Wat een ervaring iedere dag weer opnieuw. Lijkt me prachtig ,maar hier ben ik echt te lui voor.
    Maar knap dat jullie dit zo goed volhouden en er zelfs nog van genieten. Nog veel plezier .
  6. Son:
    15 juli 2016
    Mooi!