29 mei - 5 juni

5 juni 2016 - Turijn, Italië

29 mei Etroubles
Het is zondag, zoals gebruikelijk onze rustdag. En dat kwam deze keer in meerdere opzichten heel goed uit. In de eerste plaats waren we fysiek en mentaal echt toe aan een duidelijke onderbreking van de zware belasting (het was me het weekje wel) En bovendien regende het de hele dag. Dan hoef je helemaal niet de deur uit te gaan. Even tijd nemen om terug te kijken op de afgelopen dagen en dit ook goed kunnen afsluiten. Want het gebied waar we de komende weken terecht zullen komen is heel iets anders dan de bergen van vorige week en het land is ook weer anders, daarvoor moeten we rustig kunnen omschakelen.
In het hotel hebben we ons langdurig op de bank teruggetrokken om het verslag van een hele week te schrijven. Toch maar weer het voornemen gemaakt om het tussentijds bij te houden. Verder moesten we nog wat boodschappen doen, de was verzorgen en de volgende route plannen. Tussen de bedrijven door ook nog veel contact gehad met het thuisfront over de familiereunie die al behoorlijk snel dichtbij komt. We gaan dus een vakantieweekje plannen in onze "vakantie" ofwel pelgrimsreis. Met z'n allen gezocht naar een geschikt vakantiehuis op een geschikte locatie waar we dan voor een tijdje herenigd kunnen zijn. Wat een geweldig vooruitzicht! Ook al is er veel contact geweest al die tijd, echt samenzijn is toch wat anders. We kunnen nu gaan aftellen tot 30 juni. Al met al werd het best een druk dagje zo, hoewel dit toch wel bij het uitrusten hoort.
Tegen de avond hield het zowaar op met regenen en zijn we nog even Etroubles in gegaan. We hebben nog eens een aantal van de kunstwerken bewonderd die verspreid door het dorp permanent tentoongesteld worden. Heel bijzonder dat er zoveel aandacht is voor kunst en cultuur in zo een klein plaatsje. Dat zou ik in onze eigen omgeving ook wel willen zien.
Tot slot zijn we teruggaan naar hetzelfde restaurant als de vorige dag. Daar hebben we zo fijn gegeten en was de sfeer zo goed. Ook nu weer, leuk levendig en lekker. In zo een klein en onopvallend zaakje. Na zo een dag moeten we weer opgeladen zijn voor de volgende week.

30 mei: Etroubles - Aosta.
Het is droog en niet koud. Een niet te lange etappe naar een mooie stad voor ons, dat is een goede start van de week, om rustig op gang te komen. Het was een prachtig pad door het bos met heel veel planten. En natuurlijk onze dagelijkse koekoek, ik kan me geen dag herinneren dat we zijn roep niet hebben gehoord.
Bij het lopen voelden we dat de conditie nog niet optimaal was, het kostte allemaal wat meer moeite en ik had een pijnlijke plek in de linker voet. Toch nog niet helemaal hersteld van de klim en vooral afdaling van de St Bernard. Het moet misschien toch nog een paar dagen wat rustig aan.
In Aosta hadden we voor een billijk prijsje een hotel besproken. Het was niet alleen de vraag hoe de kwaliteit zou zijn, maar vooral ook waar het te vinden zou zijn. Dat heeft een flinke zoektocht gekost waarbij we veel van "gewoon" Aosta hebben gezien. Dat verbreedt ook je indruk van het volkse Italiaanse leven. In ieder geval was het hotel prima en zullen we de volgende dag nog iets van de Romeinse bezienswaardigheden kunnen bekijken.

31 mei: Aosta - Nus
Om de fysieke belasting wat te beperken hebben we besloten de volgende etappe een stuk in te korten. Er stond een lange route op de planning maar die kon ook halverwege onderbroken worden. Dat was een geruststellende gedachte. En zo hadden we ook genoeg tijd om in Aosta de Romeinse muur en poort te zien, mooi bewaarde overblijfselen van 20 eeuwen oud.
De wandeling verliep rustig over kleinere wegen, niet door maar boven het Aostadal, langs dorpjes en bospaden. In dorpjes viel het vooral op dat dit gebied een echte rozenstreek is, de prachtigste bloemen in en kleuren staan er volop in bloei. Het lopen ging ons al beter af dan de vorige dag. Een verstandige opbouw dus. Tijdens een rustpauze ontmoetten we een Belgische wandelaar, ook op weg naar Rome. Hij vertelde dat het niet meer mogelijk was geweest om van de St. Bernardpas af te dalen: te gevaarlijk door de sneeuw. Hij moest terug in Zwitserland en met de bus naar Italië. Wij hebben nog net "geluk" gehad dus. Kans dat wij elkaar nog vaker zullen tegenkomen de komende weken. Op onze verdere wandeling zagen we een familie die zich bekommerden om een jong hert langs de weg. Zij vertelden dat een wandelaar (die Belg dus) het diertje zojuist uit het water van het kanaaltje langs de weg had gered. Het dier zag er nog redelijk krachtig uit, als het nog even opdroogde in de zon zou het wel verder kunnen. We hebben de familie aangeraden het beestje maar met rust te laten. Wij zijn doorgelopen naar Nus, waar we in de pizzeria en later in het hotel 2 Zwitserse pelgrims spraken die net in Aosta hun tocht naar Rome waren gestart. Veel andere pelgrims op weg dus, dat is wel heel anders als 8 jaar geleden, toen we nauwelijks anderen hebben ontmoet.

1 juni, Nus - St Vincent.
De wandeling ging vooral over weggetjes hoog boven het dal, veel stijgen en dalen. Onderweg kwamen we een Portoricaanse pelgrim tegen, die we ook s morgens in het hotel hebben gezien. Zij is alleen op weg van Aosta naar Rome. Inmiddels is Marius ook besmet met het verkoudheidsvirus waarvan ik net genezen ben. Bij mij zijn alleen de voeten nog wat pijnlijk, rustig aan dus, een andere oplossing is er niet.
Voor een beeld van de vele plantenwaarnemingen zie de foto s.
St Vincent, alweer zo n mooi oud stadje. Pelgrimshotel dichtgeplakt met kranten en daarom maar de andere oplossing gekozen, een luxe hotel in het centrum. Dat is ook wel eens heerlijk , alle voorzieningen bij de hand.

2 juni, St Vincent naar Arnad en uiteindelijk Hone / Bard.
Een mooie tocht met een venijnig staartje. Het begin was prima over goed beloopbare weggetjes en paadjes. In de buurt van Issogne zagen we een mooie Folly(foto) Erg veel fraaie flora (graslelie, sempervivum) en een vos gezien. Verder zijn er in dit dal van de Dora Baltea veel kastelen, burchten en ruïne's en piepkleine oude dorpjes. Aan het eind van de morgen begon het te regenen en toen moesten we nog over een steil, glibberig, ruw rotsig eng paadje. Met ponchos aan!! Dat was wel weer een aanslag op de (voorzichtig herstellende) conditie. In Arnad zou een overnachtingsplaats zijn die ik via internet had besproken (dacht ik). Bij aankomst in dit aardige minidorpje bleek het wegens verbouwing gesloten... Inwoners raadden ons aan door te lopen naar Hone of Bard. Dat zou niet ver meer zijn. Te voet wel want na zo een dag bleken alle kilometers toch wel erg lang. Uit nood hebben we nog een stuk langs een vrij drukke autoweg gelopen, een nare ervaring. En ach, het hotel in Hone was dicht, maar... vlakbij was een b&b die ons om zes uur s avonds nog wel kon ontvangen. En zo komt alles toch nog goed!

3 juni. Hone/,Bard naar Settimo Vitonea en uiteindelijk Monte Strutto.
Uit voorzorg alsvast telefonisch een caravan besproken op een camping langs de route. Alleen vergeten het preciese adres te vragen. Jammer dus, camping nooit gevonden. Dan maar weer doorlopen naar Settimo, waar geen hotel te vinden was, dus dan maar op zoek naar treinstation. Op weg daar naartoe werden we aangesproken door een arbeider in het veld: jullie lopen verkeerd, daar is La Via. De man bleek zelf de Francigena en Santiagoweg te hebben gelopen en was zeer betrokken. Hij wees ons nog een hotel net buiten Settimo, daar moesten we echt naartoe, niet weg met de trein hoor! Goed, dat hotel bleek volledig bezet te zijn omdat Italië een lang weekend heeft wegens een nationale feestdag. Maar gelukkig ook hier weer veel hulp door de hotelier die voor ons een b&b belde om alsnog een kamer te regelen. Dat was maar net iets verderop in het volgende dorpje. Wat een redding, wat een dag. In dat b&b LaRondine troffen we ook weer de Zwitserse pelgrims aan. Voor ons was nog net een aangrenzend alkoofje over als slaapplaats. Maar alles is goed in die situatie.
Evengoed hebben we voor de problemen wel een goede wandeling gehad langs bijzondere wijngaarden: terrasvormige velden met zuiltjes en pergola's begroeid met druivenstokken. Pont St Martin is een prachtig stadje waar ook grote informatieborden staan over de verschillende delen van de Via Francigena.
Al met al krijg je na een paar dagen met zulke tegenvallers wel een vakantiedip. Dan denk je s avonds ook: we nemen de trein naar Rome en blijven daar 2 maanden!!
Nee hoor, de volgende dag weer gewoon te voet op pad gegaan. Dipje weg.

4 juni, Monte Strutto naar Ivrea.
Fijne korte wandeling voor deze dag. Dat was maar goed ook na een week met zoveel onrust en tegenvallers. Op de beschrijving stond alleen een klimmetje aan het eind van de tocht, de praktijk viel weer eens anders uit. De route aanduidingen wezen ons een andere kant uit dan het boek en dat betekende een pad omhoog langs een meer en weer scherp omlaag. Wel een mooi ommetje maar toch weer extra inspanning. Toen we even later weer omhoog gestuurd werden hebben we besloten een eigen weg te zoeken. Dat ging heel makkelijk, wel iets verder langs de weg lopen en dan weer verenigd worden met de officiële route.
We zouden graag in het prachtige oude Ivrea blijven, maar we wisten het eigenlijk al: geen bed te krijgen: lang weekend en er waren ook nog eens internationale kano-slalom kampioenschappen dus de stad zat vol sporters enz. Wel gezellige drukte, maar wij moesten verder.Met de trein naar Turijn, nogal ver van de route af maar met een goede kans op hotel. En dat was makkelijk zat als je daar het station uitkomt. Mooi klaar voor het relaxweekend waarin we elke vorm van inspanning zullen vermijden. Want we willen perse verder, ook al heeft het niet altijd mee gezeten deze week. Het lichaam krijgt rust en maandag gaat het gewoon door!!!

Foto’s

6 Reacties

  1. Daniel:
    5 juni 2016
    Er blijft maar weinig over van die rustdag als je telkens van deze lange verhalen schrijft! Komt er ook een luisterboekversie?
  2. Son:
    5 juni 2016
    Wat lastig, dat elke keer zoeken naar een slaapplek maar ook: wat een mooie wandelingen! Een geweldige belevenis!
  3. Marjolein:
    5 juni 2016
    Haha Daan :-)

    Maar jeetje, wat een toestand, ik ik maar klagen over die tuin...
    Hopelijk goed opgeladen om morgen weer verder te gaan en een week met meevallers!!
  4. Ina jurgens:
    6 juni 2016
    Goed en knap dat jullie blijven volhouden! Fijn dat je toch altijd weer aardige mensen onderweg tegenkomt
  5. Wilma Nota:
    6 juni 2016
    Wat een mooie en bijzondere verhalen weer, doorzetters!
    Wat fijn dat jullie je kunnen verheugen om de familiebijeenkomst tijdens jullie tocht.
  6. Terese dieden:
    6 juni 2016
    Dag Marius en Rita, wat een prachtig reisverslag en wat gaan jullie dapper door, ondanks wat tegenslag zo hier en daar. De foto's geven ook een mooie indruk van het onderweg zijn. Was die plant op 01-06 een Kardoen? Maar dan wel een hele grote.!
    Fijn dat jullie kunnen uitkijken naar fam. bezoek. Hoeveel km's heb je op deze reis al gelopen en hoeveel ga je nog lopen? Lieve groet, terese