18 mei tot 22 mei

18 mei. Lods naar Pontarlier

Het extra retour-wandelingetje naar Mouthier Haute Pierre viel veel mee, geen drukte op de autoweg en het leek veel minder lang dan gisteren.
Vanaf hier kon het echte werk beginnen: de tocht langs de Loue naar de bron van de rivier. Het was een lang en zwaar traject met veel klauter- en balanceerwerk over steile rotsen, boomwortels en smalle glibberpaadjes. Met beneden het geraas van het water. Over 3,5 km hebben we 1-20 u gedaan, precies zoals aan 't begin op het bordje stond. Het was een spannende en onvergetelijke ervaring, we mogen best een beetje trots zijn op deze prestatie. En die hebben we beloond met koffie met appeltaart in het cafe bij de bron. Daarna nog een flinke wandeling naar Pontarlier waar we regelrecht op het gereserveerde hotel afliepen. Daar hoefden we niets meer te doen want bij een Hypermarche onderweg hadden we alles ingekocht voor een superluxe hotelkamer-diner. Dat deed niet onder voor een restaurant, alleen de prijs is anders. Mooie tocht, waarbij tussen alle klimcapriolen ook nog tijd was om bloemetjes en een bosmierenhoop op de foto te zetten.

19 mei. Pontarlier naar Jougne.
Voor een deel een dag om maar gauw te vergeten; koud!! regenbuien, lastige route over opgeheven spoorweg met een drukke autoweg op korte afstand en nog geen overnachtingsplaats in het vooruitzicht. Het lopen over grove kiezelpaden in het natte koude weer is niet goed voor lijf en leden.
Maar er waren ook positieve dingen deze dag. Nog voor we halverwege waren kwamen we de 2 Amerikaanse pelgrims weer tegen die we eerder hadden ontmoet in Clairvaux. Zij waren vastgelopen op de spoorlijn die een eindje verderop helemaal was ondergelopen. We besloten gezamenlijk een poging te doen om er alsnog door te komen. We moesten proberen het pad aan de andere kant van de waterstroom te bereiken. En dat is gelukt, Nederlanders zijn immers goede bruggen en dijkenbouwers!! Door een aantal flinke stenen op de goede plek in het water te gooien konden we met wat moeite droog aan de andere kant komen en verderop weer terug. Dat klusje was geklaard, maar de (spoor)weg naar Les Hopitaux Neufs was nog lang en de regenbuien ook. We hadden al besloten om in Hopitaux naar een slaapplaats te zoeken via het Office de Tourisme. Daar kwamen we onze Amerikaanse lotgenoten weer tegen die we onderweg losgelopen hadden. Een leuk weerzien, we hebben nog wat bijgepraat en contactadressen uitgewisseld. Het is niet waarschijnlijk dat we elkaar weer tegenkomen omdat zij wegens tijdgebrek een stukje zullen afsteken. Zij lopen vandaag door, wij blijven in een uitstekend Chambre de hotes dat door het Office de Tourime voor ons gevonden werd in Hopitaux Neufs. Het laatste stukje naar Jougne zullen we er morgen bij moeten doen. Maar dan wordt het weer mooi weer!

20 mei, Les Hopitaux Neufs naar Orbe.
Jawel, de zon schijnt als we de luiken opendoen. Maar er hangt nog een dikke nevel voor die nog weggeschenen moet worden door die zon. Geeft niets, we hebben tijd genoeg, moeten ons eerst nog wijden aan een uitgebreid ontbijt dat door onze gastheer is bezorgd. Het is ons laatste stukje in Frankrijk, over een paar uur gaan we de grens over.
Het was in alle opzichten een fijne wandeling. Het voelt direct al zo veel beter met mooi weer. En dan nog eens een prachtig traject waar botanisch weer zoveel te zien was, veel afwisseling in omgeving, niet te veel klimmen en dalen en toch prachtige uitzichten. Zo liepen we onder de Mont d'Or langs: een enorme rotsmuur die vanaf de hoogste top in het gebied een lange richel vormt. Voor ons een leuke herinnering, bijna 10 jaar geleden liepen we in extreem dichte mist over die kam, nu hebben we er zicht op van onder af.
Mooie waarnemingen waren Zeeuws knoopje, Esparcette, Tongvarens en onder de vogels een Wouw.
Al vroeg in de wandeling kwamen we pelgrim Bas weer tegen. We hebben een heel stuk samen op gelopen, het was een leuke ontmoeting. Zo gingen we gezamenlijk de Zwitserse grens over die alleen nog bestond uit een verweerde grenssteen en een dichtgetimmerd hokje waar ooit de douane stond. Verderop, toen onze routebeschrijvingen zich scheidden zijn Bas en wij weer apart verder gegaan, na restanten van een Romeinse weg gezien te hebben. We'll meet again was de gedachte. Ik heb van dat moment meteen gebruik gemaakt om ons volgend overnachtingsadres te regelen via de parochie in Orbe. Tegen het eind van dat telefoongesprek werden we ineens "overvallen" door 2 jongeren van de regionale televisiezender. Zij maakten een komisch programma en de vraag aan ons was waarom een spaarpot meestal een varken is en geen paard of koe. En dat alles in het Frans. Dan duurt t wel even voor je begrijpt wat de bedoeling is, maar met wat aanwijzingen zoals knorknor en hog of zoiets begin je door te krijgen dat t over een zwijn gaat. Dan dus een Frans antwoord bij elkaar stamelen en de opname is klaar. Voldoende hilariteit dus!. Jammer dat we het zelf nooit konden terugzien op tv.
Ons verblijfsadres in Orbe was ook heel bijzonder. We werden vriendelijk ontvangen door de oudere heer des huizes (die gelukkig zeer goed Engels sprak) en die ons een kamertje in zijn woning aanbood. En 's avonds meeeten met het echtpaar. Dat was weer eens een ander verblijf dan tot nu toe. Gesprekken liepen ook heel gemakkelijk. Gastheer Bernard voelt zich zeer betrokken bij de Via Francigena lopers. De volgende ochtend wilde hij graag een eind met ons meelopen om een betere weg uit het stadje te wijzen (en ons langs de Nestle en Nescafe fabrieken te leiden, een nationale trots in Zwitserland).

21 mei, Orbe - Lausanne.
Het zou een lange tocht worden dus daarom al vroeg vertrokken, zoals gezegd in gezelschap van de oude Bernard, die na een kilometer of 3 pas afhaakte. Dit bijzondere gastadres zal zeker duidelijk in de herinnering blijven.
We kregen al snel zicht op de besneeuwde bergtoppen van de Alpen, best opwindend om die uitdaging al voor ons te zien! Eerst een mooi bos in rivierdal doorgelopen, waar tijdens de koffiepauze de hagedissen bijna over de schoenen liepen. Verder grote velden Akkermelkdistel en een Klimopbremraap. Na de bossen grote stukken over weggetjes in golvend landschap waarbij de alpentoppen snel dichterbij kwamen en ook al snel zicht op het meer van Geneve. Het was warm weer, de wandeling lang en toen zich een paar kilometer voor het einde een treinstationnetje aandiende waar over een kwartier een trein zou komen was het al makkelijk te besluiten om de tocht in te korten, het zou toch alleen maar stedelijk gebied zijn. In het treintje zaten we naast een zeer behulpzame Nederlandse au-pair die blij was weer eens Nederlands te kunnen spreken en die ons in Lausanne graag de weg wilde wijzen. Zij liep met ons mee naar de kathedraal, waar wij het eerst naartoe wilden om het informatiepunt Via Francisena te bezoeken. Dat bleek echter alleen een hoekje in de kerk te zijn waar je zelf een stempel in je paspoort kon zetten. Geen advies of reistips over slaapadressen zoals in Reims. Vervolgens moesten we dus zelf op zoek: waar vind je een betaalbaar hotel, een toeristeninformatie of een wegwijzer. Tenslotte toch de Office de tourrisme bij het station gevonden. En daar bleken onze invulling van het begrip betaalbaar nogal te verschillen. Maar na wat zoeken bleek er nog een guesthouse in het centrum te zijn waar we voor heel redelijke prijzen kon overnachten. En wat voor een: Lhotel is een modern, nogal hip aandoend hotel met voornamelijk jonge gasten. Maar daar merk je op je eenvoudige maar zeer efficiënt ingerichte kamer niets meer van. De hele wijk waarin het hotel lag was erg hip en gericht op uitgaan en consumptie. Dat leek in eerste instantie heel leuk, maar na een tijdje zie je steeds meer de uitwassen van dit hedonisme en gaat deze decadentie je erg tegenstaan.

22 mei. Lausanne.
We hadden al besloten dit gedeelte van de stad niet verder te bekijken en eerst naar het oude centrum te gaan. Maar we moesten er ook nog op uit om een wasserette te zoeken. We zijn nu echt wel door onze reserve-kleding heen, en alles op de hand wassen en drogen in de douche is geen optie. Dus de op internet gevonden adressen maar eens gaan checken: bestaan ze wel echt en zoja, is ie ook op zondag open. Het 1e adres nooit gevonden (bestaat dus niet echt) en de 2e na lang zoeken wel, maar die is op zondag gesloten en bovendien geen wasserette maar een soort stomerij. Helaas, de oplossing zal nog uitgesteld moeten worden.
Lausanne is een bijzondere stad. Bestaat eigenlijk uit een aantal etages lijkt het wel. En die etages zijn niet zo makkelijk met elkaar verbonden, je kan niet zo maar van de ene naar de andere straat. Als je genoeg dagen hebt om eraan te wennen zal je de weg wel leren kennen maar in het begin lijkt het echt een raadsel hoe je van A naar B komt.
We hebben nu tijd genomen om de kathedraal rustig te bekijken. Een mooie gotische kathedraal, minder groot dan de bekende Franse en Noordelijke gotiek. Tijdens de reformatie is veel van de beelden en schilderijen verloren gegaan maar veel prachtig beeldhouwwerk is nog wel te zien in een zijportaal.
Met de public transportkaart die we in het hotel kregen zijn we in de middag naar een park in een ander deel van de stad gegaan. Lekker rustig in de zon kunnen zitten en daar ook de grote prachtige botanische tuin bekeken.
Het weer zal gaan weer omslaan, we zullen ons moeten voorbereiden op een regenachtige tocht morgen.