18 juli tot 21 juli

18 juli: Bolsena naar Montefiascone.
Maandag, het begin van de laatste wandelweek!! Het wordt steeds meer een bijzonder gevoel dat we zo dicht bij het einde zijn. Volgens de planning nog 7 dagen lopen naar het Sint Pietersplein. We zullen zien of het lukt. De hitte zou nog een spelbreker kunnen zijn.
Deze dag liep in ieder geval goed, een comfortabele niet te lange afstand door afwisselende omgeving: bos, olijfgaarden, bloeiend grasland en bijna de hele weg uitzicht op het meer van Bolsena. En tot slot de flinke klim naar het hooggelegen Montefiascone. Alweer zo een oud stadje met op het allerhoogste punt (en dat is echt hoog boven de stad) de kerk en de resten van de burcht en fortificatie uit het jaar 1000. De Rocca is in de eeuwen daarna nog verder uitgebouwd en is een belangrijk punt geworden in de geschiedenis van de pelgrims van de Via Francigena.
De middag werd voor een belangrijk deel in beslag genomen door het zoeken naar een wasserette om dan eindelijk de kleren weer eens echt opfrissen. Al die handwasjes hebben op de duur ook z'n beperkingen. Ook het avondeten werd nog een gebeurtenis: er was zo te zien niet veel horeca in het centrum en enkele waren gesloten op maandag. Alle in de stad aanwezige toeristen hadden het zelfde terras gevonden waardoor er zelfs een wachttijd was ontstaan. Die hebben we geduldig uitgezeten en toen we aan de beurt waren kregen we al snel de menukaart. Daar bleef het bij. Na 20 minuten heb ik de ober gevraagd de bestelling op te nemen. Die mompelde wat en verdween weer. Toen er een poos lang nog niets gebeurde zijn wij ook maar verdwenen en vonden in de straat nog een restaurant dat er weliswaar gesloten uitzag. We hebben het geprobeerd en er bleek een authentiek Italiaans eethuis achter de gordijnen te zitten, zonder klanten. We kwamen terecht in een zeer klassieke eetzaal waar we uiteraard snel geholpen werden aan een regionale maaltijd. Goed eten, jammer dat er niet meer gedaan werd aan klantenwerving.

19 juli: Montefiascone naar Viterbo.
Voor de start van de wandeling moesten we eerst omhoog langs de kerk naar de Torre de Rocca en de Giardini di Papi vanwaar we alweer een prachtig uitzicht kregen over het meer van Bolsena. Nu echt voor de laatste keer. Daarna begon de lange afdaling naar de uitgestrekte vlakte die we doorliepen tot Viterbo. We liepen daar over een groot stuk bewaard gebleven Romeinse weg (hoewel die grote stenen niet zo heel makkelijk lopen). Achterom kijkend hadden we de hele tocht lang zicht op het hooggelegen Montefiascone. De wandeling werd het eerste deel wat verstoord door een grote groep Spaanse jongeren, waarschijnlijk scouts, die wat ongeorganiseerd om ons heen liepen. Dat was bepaald onrustig lopen. Gelukkig moesten zij zich een eindje verderop weer hergroeperen en keerde voor ons de rust weer terug.
Viterbo is een grotere, wat rommelige stad. Vervelend is vaak de binnenkomst in zo een stad, langs drukke autowegen en bedrijven, vooral voor autoreparaties. In de historische binnenstad is een groot middeleeuws gedeelte bewaard gebleven. Wij hadden in een van die straatjes een b&b besproken in een 16e eeuws pand. Dat levert een enorme zoektocht op in een wirwar van smalle steegjes, pleintjes, kerken en doodlopende gangetjes. Een heel labyrint zo een wijk, maar wel heel bijzonder.
's Avonds merkten we dat alle inspanning zo langzamerhand zwaar gaat wegen. We voelen ons moe, niet fit meer, misschien wel minder kracht in de benen en we zien steeds meer op tegen de volgende dag. Is het de langdurige belasting die gaat opspelen en ons uitput? Of zou het zijn omdat we al zo lang op weg zijn en het einde zo nabij is dat het nu wel genoeg is? We zijn het er wel over eens dat we het graag willen af maken. We moeten het echt rustig aan doen, ons niet laten opjagen door de laatste etappes, desnoods een etappe meer of een rustdag extra en relaxt blijven. We houden het leuk en gaan de volgende dag gewoon naar Vetralla!

20 juli: Viterbo naar Vetralla.
Ook bij vertrek bleek het weer moeilijk om de weg te vinden uit het doolhof van straatjes. Maar toen we de stad uit waren kwamen we op mooie paden die ons door een gebied met meerdere Etruskische resten voerden. We hadden gekozen voor een kortere route, de andere mogelijkheid liep door vulkanisch gebied. Ook mooi maar een stuk langer doordat die 2 etappes aan elkaar koppelde. Ook nu bleef Montefiascone in de verte nog zichtbaar. Door het vroege vertrek en de korte afstand was het met de hitte van de dag nog net te doen, veel zoeken naar een randje schaduw. In een mooi beekdalletje zagen we prachtige vlinders en beekjuffers. Eerder vonden we op een boswegje een grote, pas doodgereden adder. Wel naar, het zoveelste dode dier op onze reis. Een andere nare ervaring die we vooral de laatste week een aantal keren hadden is de manier waarop voor dieren wordt gezorgd. Vaker zien we honden in veel te kleine hokken of horen we ze janken en piepen, soms zelfs met een hele kennel bij elkaar. Heel pijnlijk.
Na deze dag is de zin in wandelen wel weer opgepept, het voelt weer meer ontspannen aan. Morgen gaan we heel dapper verder met een lange etappe.

21 juli: Vetralla naar Sutri.
Dat was nou weer eens een wandeling om over naar huis te schrijven. Bij het vertrek om 6 u was het nog lekker fris buiten. Langs weggetjes met veel schaduw kwamen we terecht in de hazelaarplantages rond Capranica. (Italië heeft heeel veel hazelnoten nodig om te kunnen voldoen aan de enorme nutella-consumptie!). Dat was heerlijk wandelen, zonder last van de brandende zon. Zo kwamen we al om 10 u aan in Capranica (mooi stadje zoals gebruikelijk). Bij de planning hadden we erop gerekend dat dit een langdurig tussenstation zou zijn en we misschien pas na de grootste middaghitte verder konden lopen naar Sutri. Nou, een lange pauze hebben we best genomen, maar het stond al gauw vast dat die laatste 7,5km er direct achteraan konden komen. We daalden af naar het laagste deel van het dal waar we in een prachtig beekdal een kilometers lang avonturenpad gevolgd hebben. Het bos was een heel mooi natuurgebied met veel verwildering, omgevallen bomen en bruggetjes over de beek. De natuur is inmiddels een beetje over het hoogtepunt heen, minder spectaculair dan enkele weken geleden, maar het is nog heerlijk om door te lopen.
In Sutri zijn veel archeologische resten te zien en om voldoende tijd te hebben om die te bekijken hadden we vooraf al een b&b besproken. Bij aankomst in Sutri kwamen we erachter dat deze b&b vele kilometers buiten de stad ligt. Dat was helemaal niet te combineren met wat we wilden doen en ook niet met het vertrek voor de volgende etappe. We hebben dit verblijf toch maar geannuleerd en een hotel genomen. Een echte tegenvaller. Toen we gerust hadden zijn we het archeologische park ingegaan met een bewaard Romeins theater en Etruskische necropoli, dodenplaatsen in de rotswand. Ook het oude stadje is de moeite waard om rond te kijken.
We zijn elke dag zo moe dat we voor ons doen ongewoon vroeg naar bed gaan en direct inslapen. Maar de stemming is weer opgeknapt en we gaan morgen lekker naar Campagno di Roma lopen!