Gelderse poort en Maasterrassen.

28 september 2020 - Vierlingsbeek, Nederland

23 sept: Braamt-Millingen. Vandaag een wandeling met tegenstellingen: eerst 10km bosgebied, dan 5km grensstreek waarbij je dan in Nederland loopt en dan ongemerkt weer in Duitsland en weer terug en tenslotte 9km over de Rijndijk en door uitwaarden tot het veer Lobith Millingen. In het bos was weer genieten van rust en natuur. De grensstreek was vooral verrassend, er waren geen grensaanduidingen (op een enkele oude grenspaal na) maar ineens wel Duitse straatnamen en aanduidingen. De Rijndijk, langs oude, niet meer gebruikte steenfabrieken, was vooral lang en met griezelig druk verkeer. Blij toen we het stadje Tolkamer bereikten alwaar een cafe. En dat cafe beviel zo goed dat we bijna te laat vertrokken naar de veerpont die maar 1X per uur vaart. Jammer, want daardoor  hadden we nauwelijks de gelegenheid om van de uitwaarden te genieten. Bovendien begon het ook nog eens te regenen, niet zo hard maar met die harde wind toch wel erg nat. Al met al waren we nog op tijd bij de pont en was het al weer droog geworden. Op ons gastadres in Millingen ontmoetten we ook Suzanne, de wandelaar die we de laatste dagen al meer hadden gesproken. Millingen was s' avonds een wat slaperig stadje waar we alsnog een Chinees vonden voor ons avondmaal. 

24 sept:Millingen-Groesbeek. Anders dan ik eigenlijk had verwacht liep het eerste deel van de route niet over dijken of door uiteraarden. Het waren vooral wegjes door agrarisch gebied, geen rivier meer gezien. Ook nu liepen we af en toe de grens met Duitsland over en terug. Het grote contrast in de wandeling kwam toen we de stuwwal van de Rijn naderden, een totaal ander landschap. Van het ene moment op het andere stap je vanuit het rivierenlandschap de beboste heuvel van de Duivelsberg op. Een korte maar pittige klim naar het Pannenkoekenrestaurant op de top. Hier waren we wel aan een rustpunt toe dus namen we een pannenkoekenmenuutje als beloning. Daarna volgt de wandeling door het (ons wel min of meer bekende) prachtige heuvelende landschap naar Groesbeek. Voor Groesbeek bezochten we de Canadese oorlogsbegraafplaats. Heel aangrijpend als je dat veld met al die grafstenen voor je ziet: hier zijn 2600 (jonge) mannen begraven die omkwamen bij de bevrijding van Nederland in 1944. Ook nu worden nog van die vreselijke veldslagen geleverd, ongelooflijk dat dit nooit ophoudt!  Aangekomen op een Groesbeeks terras moesten gaan besluiten wat te doen met de voortzetting van onze wandeltocht. De weersverwachting is de afgelopen dagen nogal wisselvallig dus we bekijken per dag of we doorgaan of niet. Toch ziet het er voor morgen nog redelijk betrouwbaar uit, alleen regen in de nacht en wel veel wind. We wagen het erop en bespreken een gastadres net voor Vierlingsbeek. Omdat we vandaag iets voorbij Groesbeek overnachten en terug moeten lopen naar het Pieterpad zullen we eerst een stukje zelf ontworpen route nemen en dan 2 etappes Pieterpad in een dag doen. Dan wordt het bijna 30km maar dat moet te doen zijn, voor één keer. 

25 sept: Groesbeek-Vierlingsbeek. Ik werd s'nachts wakker met een stekende pijn in mijn nek, kon mn hoofd niet meer bewegen en liggen was in alle houdingen heel pijnlijk. Dat zou dus toch een abrupt einde van ons Pieterpad betekenen. Wat te doen, eerst langdurig een hete douche erop in de hoop dat het zou ontspannen en dan medicijnen innemen, dat had immers bij de ischias van 2 weken geleden ook wondergoed geholpen. En werkelijk waar, zo liep het nu ook, de pijn zakte en er werd meer beweging in de nek mogelijk. Zouden we dan misschien toch één korte etappe naar Gennep kunnen lopen? Laten we het maar proberen, als het niet goed gaat is er altijd wel een bus in de buurt te vinden. Na onze eigen route kwamen we op de St Jansberg op het Pieterpad, een geweldig mooi bos en heuvellandachap. Dat zet zich zo voort tot het riviergebied van de Maas kort voor Gennep. Gennep is een mooi oud stadje met voldoende horeca. Daar gaan wij gebruik van maken om uit te rusten en om ons te beraden op verdere plannen. De pijnklachten zijn volledig verdwenen, het lopen gaat goed en het weer is, behalve de harde wind ook niet echt slecht. Na rijp beraad kiezen we toch voor deel twee van de tocht, de etappe naar Vierlingsbeek. Het enige gastadres was in Groeningen, 2km voor Vierlingsbeek en daar konden we gelukkig nog een last-minute boeking doen maar dan wel pas om 18.00u aankomen. Daar is altijd wel een mouw aan te passen als het aan ons ligt. Als het maar niet te vroeg gaat regenen. En dat deed het dus wel. Toen we in Afferden naar een cafe zochten om de tijd van aankomst te overbruggen begon het net te regenen toen we voor de deur stonden. Inmiddels belde ook de gastvrouw van ons b&b op dat we toch al eerder konden komen. We berekenden dat het over een half uur droog zou worden, als het meezit zou het na het veer over de Maas niet te hard gaan regenen. En ook dat kwam uit: beschut door de Maasheggen was het redelijk te doen, de zware regen kwam pas s' avonds. Het geluk was op alle manieren weer aan onze zijde! En we konden terugkijken op een tocht door het prachtige natuurreservaat Maasduinen, een gebied dat al lang op ons verlanglijstje stond maar er steeds niet van was gekomen. 

26 sept: Vierlingsbeek-Swolgen. De extra lange etappe van gisteren had ons waarschijnlijk meer vermoeid dan we zelf voelden. We waren wel moe s' avonds en gingen vroeger maar bed dan anders maar nu hadden we ons ook nog bijna verslapen! Alle dagen werden we vanzelf om 7 uur wakker, nu pas om 8, heel verrassend. Vandaag naar Swolgen, waarschijnlijk onze laatste tocht van deze vakantie. Of toch niet? We zullen zien. Bewolkt, fris, droog en geen harde wind, geen slecht begin. Het liep goed, we waren voldoende uitgerust en er zaten geen pijntjes in de weg. Er waren weer prachtige wandelgebieden waar we door liepen. Alleen het eerste koffie-rustpunt liet wel erg lang op zich wachten. Ook was de route bij Wansum behoorlijk gewijzigd omdat we via een nieuw viaduct de autoweg over moesten. En dat was toch flink omlopen. Maar toen we dan eindelijk aan de koffie zaten kwam de onvermijdelijke vraag: gaan we nog één dag verder, tot Venlo? Het weer zal droog blijven morgen, wij hebben nog één dag vrij en Venlo klinkt ook aardig als eindpunt. Het enige wat nog geregeld moet worden is de overnachting in Swolgen of daar in de buurt. De gastvrouw die ik belde moest erg lachen, zo gek had ze het nog niet meegemaakt: om half twee bellen voor dezelfde avond. Maar ach, waarom ook niet. Dus liepen we bij mooi wandelweer een mooie route door het gebied van boom-en rozenkwekers en varkenshouderijen. En die varkens waren op veel plaatsen duidelijk te ruiken, tot in het dorp Tienray waar wij gingen overnachten. 

27 sept. Tienray-Venlo.  Vandaag de laatste wandeltocht van deze vakantie. Gelukkig houdt het weer zich goed aan de weersverwachting en dus is het na een nacht met veel regen in de morgen weer droog. De eerste stukken gaan direct door mooie bossen, soms wat om de plassen heen laveren. Alleen soms jammer dat het bos op zondagmorgen ook het terrein is van crossfietsers en motors. Iets verderop een vochtiger bosgebied met vlonders en brugjes. Na de natuurgebieden wordt het meer bebouwde omgeving. Grubbenvorst heeft een aardige oude kern met een asperge-monument We gaan met een pontje de Maas over en dan volgt nog 10km naar Venlo. Dat zou best een leuk pad geweest zijn maar het is nu heel rommelig en op veel plaatsen verlegd wegens alle mogelijke landschaps-en / of wegwerkzaamheden. Bijna nergens meer vlak langs de Maas zoals het pad oorspronkelijk was. Toch wel jammer als afsluiting  van ons Pieterpad.

In Venlo nemen we de trein naar huis : het is mooi geweest, nog 5 etappes naar Maastricht die we nog te goed houden. De vakantie is voorbij, het weer wordt de komende periode slecht en al met al zijn we in deze 18 dagen verder gekomen dan we verwacht hadden. Voor ons zeker de moeite waard om de hele route tot Maastricht nog eens af te maken. We hebben uitgebreid kunnen zien dat er veel ontzettend mooie plekken zijn in Nederland, dat natuur gelukkig veel bijzonders te bieden heeft en dat het er soms ook heel stil kan zijn. Zo is een dichtbij-vakantie ook heel erg de moeite waard. Het grote verschil met een buitenlandse reis is wel dat het minder het verrassende of avontuurlijke heeft van het buitenland met andere taal en cultuur, landschap en klimaat. Ik wil tot slot nog hulde brengen aan de organisatie "Vrienden op de fiets", die aan trekkers door het hele land de mogelijkheid biedt om bij particulieren thuis te overnachten tegen heel vriendelijke prijzen. Het was zo leuk om iedere dag enthousiast en gastvrij te worden ontvangen in alle mogelijke totaal verschillende huizen door totaal verschillende gastvrouwen. Dat maakt een trektocht ook al bijzonder. Dus: een andere keer op naar de finale van het Pieterpad maar nu terug naar het gewone leven. 

Foto’s

3 Reacties

  1. Ine:
    28 september 2020
    Wat een mooie tocht en een mooi verhaal hebben jullie er weer van gemaakt Rita en Marius! Wat een mooie foto's ook. En precies op tijd weer thuis nu kou en regen weer zijn ingetreden. Chapeau!
  2. BCREMERS:
    29 september 2020
    WEER VEEL GEZIEN, HEEL VEEL PLAATSEN IN NEDERLAND- DUIVELSBERG WAS IK OOK. EVENALS GENNIP
    GROESBEEK ENZ, WEL THUIS. EN LATER OP NAAR MAASTRICHT.
  3. Terese dieden:
    30 september 2020
    Jullie hebben weer een prachtige tocht gemaakt met mooie foto's en verhalen. Geniet van de komende herfstige dagen. Hartelijke groet, terese